We schrijven september 2017. Na een teleurstellende finale van het vorige seizoen, aan trainer Bart Hoogland de opdracht het team weer het nodige zelfvertrouwen te geven. Dat was er al snel toen na een spannende wedstrijd tegen LSVV de Zuurkoolcup werd binnen gehaald. Daarbij kwam dat de volledige selectie haar vertrouwen uitsprak in de trainer en unaniem bleef, ondanks het feit dat er toch weleens scouts langs het veld liepen. Versterkingen van elders kwamen er niet.
Nadat de prestaties in het bekertoernooi wat tegenvielen, alhoewel Texel de meerdere in BOL moest erkennen, gingen we ons richten op de competitie. Door deze wedstrijden en de wedstrijden van de Zuurkoolcup, had Hoogland voldoende inzicht om zijn team op de juiste wijze op te stellen.
Intussen had men in de rubriek van het Amsterdamse Voetbal al aangegeven wie de kanshebbers waren. Amstelveen en HBOK werden naast ZOB genoemd, waarvan de laatste inderdaad periodekampioen werd. Blauw Wit -Beursbengels, Jong Holland, Monnickendam en BOL vielen buiten de boot. O.a. Arsenal zou wel eens kunnen verrassen. Een glazen bol heeft niet altijd gelijk….vooral niet voor BOL.
En uitgerekend was Arsenal onze eerste tegenstander. Ik weet nog dat men daar een warming up hield, of men alles wilde geven om tot een goed resultaat te komen. Jammer voor Arsenal, maar BOL was met name in de 2e helft heer en meester en won met 1-7. Uiteraard wilde men deze trend voortzetten, maar helaas, de 2e wedstrijd werd als enige in de klasse afgekeurd. De volgende tegenstander was AMVJ. Een team waar we in het verleden nauwelijks resultaat tegen boekten, maar nu werd het een 2-2 gelijkspel, waar we wel iets te kort kregen. Later zou “Ome Dirk” van AMVJ opmerken, dat hij het een prestatie van zijn team vond, door tweemaal tegen de koploper gelijk te spelen.
En toen begon BOL aan een uitstekende reeks, wat nodig was om het ongenaakbare EDO te volgen. Eerst werd ZOB met 6-1 naar huis gestuurd. Vervolgens kwamen we terug uit Oostzaan met een 1-7 overwinning, maar Jong Holland had een team dat heel goed wist hoe ze BOL moeten bestrijden. Het werd een gelukkige overwinning. Hierna volgen grote overwinningen op Buitenveldert en Monnickendam, tot Blauw Wit Beursbengels ons op 1-1 hield. Maar de overige wedstrijden tegen Amstelveen, HBOK, EDO, DVVA en Castricum werden alle gewonnen. Dat betekende op de helft van de competitie 35 punten van de te behalen 39 punten en een voorsprong van 12 punten op de nummer 2, met een doelsaldo van 55-14.
De 2e helft werd een heel ander verhaal. De tegenstanders hadden kennelijk geleerd van hun nederlaag, want de tegenstand was van een ander gehalte. Men groef zich meer en meer in en trachtte vanuit de verdediging via countervoetbal BOL te verrassen. Ook kreeg onze veel scorende spits, Sietse Brandsma steeds 2 verdedigers om zich heen.
Het begon niet verkeerd na de overwinning op Arsenal, maar daarna zat BOL min of meer in een dip. Eerst werd met 4-2 van ZOB verloren en gelijkgespeeld tegen AMVJ. Na een 4-2 zege op Buitenveldert verloor BOL opnieuw. In een van BOL-zijde ver beneden hun kunnen spelend, werd bij Jong Holland in de laatste minuut verloren. Er dreigde alleen een periodetitel, want vervolgens werd het 1-1 tegen OSV en weer verlies, nu tegen Blauw Wit -Beursbengels. De laatstgenoemde rook bloed en gaf aan dat het de druk op BOL had opgevoerd. De voorsprong was geslonken van 12 tot 2 punten. ”Maar” zei de trainer: “We gaan voor de titel en niet voor een periode”.
Op 7 april kwam in en tegen Monnickendam de ommekeer. Iedereen was in zak en as toen het een kwartier voor tijd nog 4-2 voor de thuisclub stond. Maar ineens kwam de ommekeer toen de achterstand werd omgezet in een 4-7 overwinning. Men ging er weer in geloven, maar het optimisme werd een halt toegeroepen toen hekkensluiter Castricum kwam en vocht om de 0 te behouden. BOL bleek toch niet de vorm weer gevonden te hebben, maar wat was de 2e helft van het seizoen wisselvallig. Men slaagde er, ondanks het scorend vermogen van de ploeg, niet in de tegenstander op de knieën te krijgen.
De enige tevreden man zal de penningmeester zijn geweest, want de golden goal werd, voor het eerst dit seizoen, niet uitgekeerd. Toen toch met een angstgevoel naar HBOK, ooit getipt als mede-gegadigde voor de titel en nu strijdend om de periodewedstrijden te ontgaan. Kennelijk had de thuisclub hoop gekregen, omdat de moeizame voortgang van BOL ook daar bekend was. Men ging vol in de aanval, maar dat werd hen fataal, want onze voorhoede kreeg alle ruimte en ging met een 2-8 overwinning huiswaarts.
Nog een kandidaat voor de nacompetitie, namelijk Amstelveen. Deze wedstrijd ligt ons nog vers in het geheugen. Het was niet de leukste wedstrijd, maar de KNVB had gelukkig in al haar wijsheid besloten een arbitraal trio aan te stellen. Ver in blessuretijd werd de overwinning binnengehaald, na twee keer een voorsprong te zijn kwijt geraakt. Het wachten was op het verlossend woordje van onze “spion” Peter Slot in Oostzaan en toen kwam de ontlading. Met zichtbaar genoegen van trainer Bart Hoogland werden de medailles door Rob van Twuyver namens de KNVB uitgereikt. Jammer dat de tegenstander de nederlaag niet kon verdragen, maar men kreeg toch de steun van BOL in de wedstrijd tegen concurrent DVVA, die BOL winnend afsloot, daarbij geholpen door een keur van reservespelers die beloond werden voor het nimmer afnemend enthousiasme voor het vlaggenschip.
De laatste wedstrijd was thuis tegen EDO, een ploeg met veel routine, waarvan de meeste spelers hoger hebben gespeeld. Het was voor BOL een goed examen voor de wedstrijden die volgend seizoen gespeeld moeten worden.
Als we dan zien dat we in het seizoen 2005/2006 promoveerden vanuit de 4e klas, is er in die 12 jaar wel wat gebeurd met de trainers van Leuven, Heurter en als slagroom op de taart Bart Hoogland.
Een prima seizoen werd afgesloten met 56 punten en een score van 85-35, dankzij de prima start in de eerste helft. Vorig seizoen behaalden we 57 punten met een score van 86-33. Nog eens aangegeven dat de promotie vorig jaar al een feit had kunnen zijn, als toen ook uitgegaan was van het doelpuntensaldo. Uiteindelijk toch 7 punten voorsprong op de nummer 2.Toch ook opgemerkt dat de productie van 85 doelpunten tot stand kwam door o.a. 30 doelpunten van Sietse Brandsma en 18 van Martijn Ton.
Het zal een compliment zijn als we de tegenstander in de 1e klas ook zo zien verdedigen. Gelukkig komt er van elders versterking en het is alleen maar goed voor de trainer als de selectie kan worden uitgebreid. Aandacht mag ook worden geschonken aan het feit dat naast BOL ook BOL 2 en BOL 4 kampioen werden. terwijl BOL 5 tot de laatste wedstrijd nog kanshebber was. Hulde!!!
Nu even vakantie vieren en straks weer in groten getale mee met de uitwedstrijden. Het was voor mij een genoegen om wekelijks het verslag op de site te zetten met meestal een positief verhaal.
Cees Koedijk