E3 haalt de trekker niet over!
Het team dat de meeste kansen creëert wint niet altijd de wedstrijd. Dit gold ook voor de E3 vandaag in de wedstrijd tegen De Foresters. Met een complete spelersgroep moest de E3 vandaag proberen om het mooie resultaat (1-6 winst) van vorige week een vervolg te geven. Vanaf de eerste minuut ontstond er een gelijk opgaande wedstrijd. Helaas wist de verdediging van Foresters vaak redding te brengen en kon E3 net niet op het juiste moment “power” leggen in de schoten op doel. Met een 0-0 ruststand werd de kleedkamer opgezocht. Dit was helaas niet een juiste afspiegeling van de kansenverhouding want de pogingen van Floor, Matthijs, Shenna en Sam troffen helaas geen doel.
Na de rust kwam Foresters sterker uit de kleedkamer en wist op eenvoudige wijze 3 keer te scoren. Gelukkig bleef E3 hun uiterste best doen en kwam terug in de wedstrijd door een goal van Sam. Helaas kon E3 in het vervolg van de 2e helft het veldoverwicht niet in doelpunten omzetten. Zo belandde een pegel van 20 meter van Chris op de lat en was Matthijs een paar keer dicht bij een doelpunt. Foresters wist daarentegen na een corner op fraaie wijze de wedstrijd te beslissen (1-4). Mooi was om te zien dat, na een prachtige passeer actie van Matthijs, Leslie de eindstand op 4-2 wist te bepalen. Helaas verloren, maar de volgende wedstrijd gaan we er weer vol gas tegen aan!!
Zaterdag 2 april: 10:15 uur uit naar SVW’27 (opa Arie is er dan ook weer bij!)
F1 stroopt de mouwen op na achterstand
Vandaag was het de 3e wedstrijd van de voorjaarscompetitie: uit tegen SRC uit Schagen. Om 9:15 uur vertrokken we vanaf BOL om een uurtje later aan de aftrap te verschijnen. Tenminste, dat was het plan… Eenmaal in Schagen aangekomen en de kleedkamer opzoekend bleek dat één van de ouders de wastas thuis had laten staan. We zullen de naam niet volledig noemen vanwege de privacy, maar Hylke B. belde snel naar Broek om de tas alsnog te laten bezorgen. De jongens vermaakten zich op het pannaveldje, terwijl de ouders de koffie gingen testen in de kantine. Toen ruim een half uur later de tenues alsnog in Schagen gearriveerd waren was het snel omkleden en het veld op. De tegenstander was al ingelicht en had ondertussen een flinke warming-up erop zitten.
Jitse wilde graag keepen vandaag en we startten met Jesse en Seger achterin, Boaz en Zepp op het middenveld en voorin Stijn en Bonne. Sam en Tjeerd waren de eerste wissels. De scheidsrechter had niet helemaal zijn dag vandaag. De eerste helft floot hij 5 minuten te vroeg af, dus speelden we de 2e helft dan ook 5 minuten langer door. Dat was een voordeel voor BOL, maar daarover zometeen meer. Op kunstgras is het anders voetballen dan op gewoon gras. Onze mannen moeten daar altijd weer even aan wennen lijkt het wel. Het was een rommelig begin, Jitse moest ook al in actie komen met een goede redding, maar bij een volgende kans was het toch 1-0 voor SRC. Dat was natuurlijk niet de bedoeling, dus BOL trok ten aanval, maar het lukte allemaal niet zo in de eerste helft. Bij toeval maakte Boaz toch de 1-1. De bal werd voorgezet op rechts door Sam, Boaz raakte de bal aan, eigenlijk verkeerd, maar de bal stuiterde in de korte hoek over de doellijn en toen was het dus gelijk. Ondertussen vraten een aantal ouders zich op over de wel heel bijzondere beslissingen van de scheidsrechter en dat maakte het er in het veld niet allemaal beter op. 3 handsballen, een paar flinke tackels, corners i.p.v. achterballen… het kon allemaal in Schagen! Eén van die corners vloog via de heup van Stijn zomaar in het doel. Helaas was het de verkeerde goal, dus stonden we met 2-1 achter. Even later was het rust, inderdaad, 5 minuten te vroeg.
De tegenstanders trokken toch maar blauwe hesjes aan, want groen tegen groen is toch wat lastig. De tweede helft kon van start en dat ging niet goed. Al snel lag de 3-1 erin toen er bij een corner niet goed werd uitverdedigd. De bal bleef hangen en dan is er altijd wel een tegenstander die dan denkt: “Ik schiet hem maar binnen”. Zou BOL dan toch gaan verliezen vandaag? Er was nog veel tijd, maar het ging zo stroef… Na weer een grove overtreding van een SRC-speler die niet werd afgefloten was de maat vol. BOL nam het heft in handen en ineens ging het passen, de ruimte zoeken, voorzetten geven, etc allemaal veel beter. Boaz zorgde met een mooi schot in de kruising voor de 3-2. Het geloof in een goed resultaat zag je meteen weer groeien. 2 minuten later was het Tjeerd die van grote afstand zomaar de kruising vond: 3-3!!! Nu gaf BOL echt vol gas: de 5 minuten die we in de tweede helft extra speelden, werden nu benut om de volle buit binnen te halen. Sam maakte de 4-3 en even later, terwijl de tegenstander om de haverklap op de grond lag, maakte Bonne de 5-3 na een werkelijk prachtige pass van Sam met buitenkantje rechts.
De overwinning kwam niet meer in gevaar. Met groot applaus van de BOL-ouders gingen de 3 punten in de tas naar Broek! 3-1 achter, 5-3 winnen: de F1 toonde vandaag karakter en staat met 9 punten uit 3 wedstrijden er prima voor in de competitie 🙂
E1 krijgt koekje van eigen deeg
Vandaag de kraker tegen Berdos E1. Dit was de gevreesde tegenstander in de najaarscompetitie, maar omdat we toen de eerste wedstrijd van ze gewonnen hadden, konden we ze aan het einde net achter ons houden en kampioen worden. We gingen deze wedstrijd met vrij weinig zelfvertrouwen in, omdat we de vorige nogal behoorlijk fors hadden verloren. Omdat ik wel het verslag hiervan had geschreven, maar nog niet het wereld wijde web in had gestuurd. Hierbij alsnog:
Harde les voor de E1
Dat het een lastig verhaal zou worden in de 1e klasse wisten we bij voorbaat, maar de E1 is met harde hand op de aardbodem teruggezet. Waar in het najaar lastige wedstrijden toch nipt werden gewonnen, was het nu snel duidelijk dat het verschil toch wel groot is. We moesten om 10:15 uur aantreden op het kunstgras van SVW tegen de E1. Trainer Marcel had op vrijdag de jongens al op scherp gezet en gewaarschuwd dat elk foutje afgestraft zou worden. In het begin ging het nog redelijk en werd het balletje lekker rondgespeeld, maar verder dan iets over de middenlijn kwam de bal dan ook weer niet. Na een kleine 10 minuten vond SVW het welletjes en begon meer druk te zetten. De rechterspits van hun kreeg de bal op de pantoffel en joeg deze snoeihard in de kruising: een prachtige goal waar keeper Jens echt niet bij kon. Nog niets aan de hand, maar als 2 minuten later de bal weer in het doel beland begint de onzekerheid toe te slaan. Niemand durft meer de bal te krijgen en wil er zo snel mogelijk vanaf. Dat moet natuurlijk niet de bedoeling zijn, maar het gebeurde wel. Het was dat Lucas nog de drive had om keihard te knokken anders was het nog veel erger geworden. Melle werkte ook nog hard, maar kwam er maar niet voorbij. Aanvoerder Daan die wel mee was maar nog steeds aan de zijlijn moet toezien hoe zijn team speelt door een vervelende blessure, zag het lijdzaam aan, maar kon ook niets uitrichten. Het is te hopen dat hij snel weer mee kan doen, want dat geeft toch de nodige rust in het veld. Uiteindelijk gingen we rusten met een 4-0 achterstand.
Coach Mark mocht zijn praatje weer doen, waar echt harde woorden vielen, maar het leek dat de meeste jongens het wel goed vonden zo. Als makke lammetjes hoorden ze het aan en hadden zich al berust in een verloren partij. Verliezen is niet erg, maar er moet wel voor gestreden worden. Dat was theoretisch de bedoeling, maar de tweede helft was misschien nog wel slechter dan de eerste. Absoluut geen wil om ervoor te knokken en de jongens van SVW maakten hier dankbaar gebruik van. Het werd 9-0 en daar kwamen we nog goed weg… Het ging nog een stukje verder, maar dat zal ik jullie besparen.
Nieuwe ronde, nieuwe kansen
Nu dus tegen Bêrrdos uit Bêrrgen. We hadden Daan weer tot onze beschikking, maar hij moest het wel rustig aan doen. Hij begon dus in de basis en vanaf het begin zag het er al weer wat rustiger uit achterin. Er werd lekker overgespeeld en iedereen speelde fel waardoor er weinig balverlies was. Senne had de razendsnelle rechtsbuiten voortreffelijk onder controle, waardoor die bijna niet gevaarlijk werd. Melle brak de ban door een prachtige uittrap van Jens mooi mee te nemen en de toekomstige keepster van het Nederlandse vrouwenelftal; Roos van Eijk te verschalken. Een voorsprong die we niet zo snel hadden verwacht, maar erg welkom was. Niet veel later werd de voorsprong verdubbeld door goed doorzetten van Menno die ons team had versterkt. Een ongekende weelde, waar wel gezegd moet worden dat Berdos aardig wat kansjes hadden gehad, maar door een flink portie geluk en schitterend keeperswerk van Jens, konden we de 2-0 tot de rust vasthouden.
Een ontspannen sfeer in de rust en iedereen was zich ervan bewust dat we af en toe goed weg waren gekomen en dat we er dus nog niet zijn, maar hier gingen we niet van verliezen. Na rust een heel ander Berdos. De voorhoede wisselde steeds van positie en hier hadden onze verdedigers de handen vol aan. Binnen een minuut scoorden ze dan ook al de eerste en dat is meestal geen goed teken. Onze jongens werden weer zenuwachtig en de jongens van de tegenstander waren ontketend. Er werd haast geen duel meer gewonnen en de gelijkmaker liet ook niet lang meer op zich wachten. Er werd niet meer gevoetbald en het geluk wat we in de eerste helft hadden, was totaal verdwenen. Thijs lag nog net in de weg voor de 2-3, maar die bal raakte net niet ver genoeg weg zodat ze die evengoed nog konden maken. Ook Lucas kon het tij niet meer keren en zo konden ze vlak voor tijd ook nog de 2-4 maken, waar BOL net nog de kans had om de 3-3 te scoren, maar Melle raakte de bal net niet goed genoeg. Ik wees net al op de eerste wedstrijd van de najaarscompetie, toen kwam BOL met 0-2 achter, maar wisten we met 5-2 te winnen. Nu was het dus andersom en kregen we dus een koekje van eigen deeg 🙁
