BOL afgezobt en afgedroogd
Het is inmiddels woensdag en de week is doorgezaagd. Hoogste tijd om terug te blikken op waar het voor BOL 2 zaterdag allemaal fout ging. Allereerst wil ik echter uitleg geven over de late verschijning van dit verslag. Een rouwperiode kent namelijk vijf fases: ontkenning, boosheid, het gevecht aangaan, depressie en als laatste fase acceptatie. Als schrijver en als betrokkene bij de gebeurtenissen van zaterdag ben ik de afgelopen dagen door deze vijf fases heen gerold. Nu, precies op de helft van de week, ben ik beland in de fase van acceptatie en dat is waar dit verslag begint.
Ik neem jullie mee naar Zuidoostbeemster… Het weer is wisselvallig, maar bij aankomst schijnt de zon vrolijk haar stralen op ons neer. Iets dat bij BOL al aardig gewenning begint te worden. De voorgaande weken was de zon ons zoals eerder gezegd meer dan goed gezind en zo leek er ook deze doelbewuste zaterdag geen vuiltje aan de lucht. De voorbereiding ging zoals gewoonlijk. Walter die kort maar krachtig onder woorden wist te brengen wat er van ons verwacht werd en hoe graag hij van deze voor hem bekende tegenstander wilde winnen. Namelijk liever met 1-8 dan 1-7. Het verhaal werd aangehoord en opgeslagen, waarna het tijd was om de kicksen onder te binden. Tot zover nog geen rare dingen en geen enkel teken dat er vandaag iets fout kon gaan. Onderweg naar het veld kwam echter de eerste tegenslag en die was met name voor Keijzer. Als schrijver gooi ik het op zijn leeftijd en dus zijn vergeetachtigheid, maar je zou het ook simpelweg dom kunnen noemen. De man met jaren ervaring vond het namelijk super verstandig om volledig in het wit gestoken aan de wedstrijd tegen ZOB te beginnen. Een club die zelf al jarenlang in het wit en blauw voetbalt. Bij het verlaten van de kleedkamer kon hij dus eigenlijk gelijk al rechtsomkeert. Het rode tenue wat hij daarna bij zichzelf had aangemeten stond hem overigens ook een stuk beter. Al goed, de eerste kink zat in de kabel. De volgende kink werd zichtbaar toen de mannen bij het voor hun beschikbaar gestelde veld aankwamen. De onaangename verassing die daar op ons wachtte stond, was dat het (kunst) gras nog werd omgeploegd door twee ploegen bestaande uit lompe boeren en twee exotische fruitjes. In plaats van warm te lopen op een ander veld, aanschouwden wij geduldig deze wanvertoning onder het genot van wat allersimpelste voetbalgrapjes. Kink nummer twee dus… De warming-up verliep daarna gelukkig wel zonder rare capriolen en zo konden wij geheel traditiegetrouw beginnen aan de wedstrijd onder het genot van een stralend zonnetje. De eerste helft, zo kan ik stellen, was van een vinger likkend niveau. De mannen van BOL dartelden over het veld en lieten geen spaan heel van het zeer matig opererende ZOB. Met keurig georganiseerd voetbal en op zijn tijd schitterende aanvallen werd de ploeg aan flarden gereten. De eerste goal was een schoolvoorbeeld van een Lars doelpunt. De bal de diepte in, Lars erachter aan en met buitenkant rechts hard en laag de korte hoek in geschoten. Prima doelpunt en een heerlijk begin van de wedstrijd. Wat hierna gebeurde hield niemand binnen de ploeg voor mogelijk. Het is zelfs zo uitzonderlijk dat wanneer er quotes waren gezet op de aanstaande gebeurtenissen, dat die quotes niet onder de 18.0 zouden zijn gekomen. Het volgende gebeurde namelijk: Harmen Snoek, ja u leest het goed, scoorde namelijk twee keer! Alleen door deze gebeurtenis al ging ik door een klein rouwproces. Al goed, Harmen was zeer attent bij twee voorzetten vanaf de rechter flank en wist tweemaal knap af te ronden met zijn rechtervoet. Een ruime 3-0 voorsprong waarmee BOL kon gaan rusten. Voorgaande weken had BOL ook al een ruime voorsprong te pakken in de rust en steevast eindigde die wedstrijden dan ook in drie punten. Daarom ook deze keer weer reden om geheel ontspannen plaats te nemen in de kleedkamer en flink wat grappen te maken. Niemand wist echter wat zich in de tweede helft zou gaan afspelen in de Beemster.
Bij het ingaan van de tweede helft, met twee verse krachten in Bram Kliffen en Dennis Vlug, kon BOL het onraad eigenlijk al zien hangen. Namelijk was de in de eerste helft nog veelal aanwezige zon ingeruild voor donkere wolken boven het B-veld. Waar BOL eerst nog twee grote kansen kreeg op de 0-4 via Niek en Thijs, ging het daarna volledig mis. Totale chaos en desorganisatie waren het gevolg van een enkele tegentreffer van ZOB. Het leek alsof die treffer een rode knop was voor de ontregeling van het sterk spelende BOL. Aan het spel ontbrak elke vorm van logica en kippen zonder kop hadden waarschijnlijk nog slimmer gelopen dan de mannen van BOL. Het leek wel een kinderfeestje zonder ouders, een snoepwinkel zonder Caissière, een weekend alleen thuis, je eerste vrij partij, het was een totale ongecontroleerde chaos. ZOB maakte, dat moet dan ook weer gezegd, dankbaar gebruik van de kleuterlijke manier van spelen van BOL en strafte het genadeloos hard af. De 3-2 werd al snel gevolgd door de 3-3 en daar leek het zelfs niet bij te blijven. BOL mag nog van geluk spreken dat de spits van ZOB een koning bleek in het missen van gigantische kansen, anders was het debacle in de Beemster nog veel erger geworden.
Als schrijver merk ik tijdens het schrijven dat de laatste fase van het rouwproces de komende dagen nog wel zou kunnen aanblijven. Het is namelijk erg moeilijk te accepteren dat dit team, in deze klasse, een 3-0 voorsprong uit handen weet te geven. Nu wil ik natuurlijk helemaal niemand de schuld geven, maar Keijzer als je dan toch zo’n fel gekleurd pakje aantrekt probeer dan in het vervolg ook gewoon eens wat ballen tegen te houden? Nu zal ik zelf al wel vast zeggen dat ik inderdaad ook zeker had moeten scoren, maar dat was maar één keer en dat wat jij deed was drie keer. Dat ik dit vermeld heb je overigens ook volledig aan jezelf te danken, gedraag je namelijk gewoon eens in de groepsapp. Ik schrijf wanneer ik dat wil en als je geweten had dat ik alle fases van rouw heb doorlopen de afgelopen dagen, dan had je je hopelijk anders opgesteld. Net als dat ik sowieso iemand anders zou opstellen (ha-ha).
Al goed, al met al een treurige middag voor de mannen van BOL. Iets wat snel moet worden vergeten zodat wij kunnen ons kunnen herpakken in de komende wedstrijd. Thuis tegen Castricum om 11:45. Nu doe ik niet aan subtiele hints, maar het zou leuk zijn als jullie allen komen kijken! En Keijzer, het komt wel goed!
Tot zaterdag
TC
JO-10:1 moet meerdere erkennen in VIOS Warmenhuizen
Het leek wel juni vanochtend: een strakblauwe lucht, een graadje of 20 en dat alles in de buurt: uit tegen VIOS in Warmenhuizen. VIOS is later toegevoegd in de competitie, waren te laag ingeschaald. Dus we wisten dat we onze borst konden nat maken. Helaas kon Zepp er niet bij zijn vandaag en dat betekende dat we met 2 wissels konden spelen. Dat is dan wel weer prettig (voor de coaches :-). Boaz keepte de eerste helft. Jelle, Sam en Jesse vormden de laatste linie. Stijn speelde hiervoor op het middenveld en voorin moesten Bonne en Tjeerd voor het gevaar zorgen. Jitse en Seger startten als eerste langs de zijlijn. Al snel bleek dat VIOS een goede ploeg heeft. Sterke, snelle jongens die goed konden koppen, hard konden schieten en ook goed op elkaar ingespeeld waren. Het was een echt team. Er werd door onze jongens echter hard gewerkt om de kansen te pareren en dat ging lang goed. Schoten werden geblokt, de keeper hield er een paar mooi uit en VIOS miste met name in de corners een paar flinke kansen om de score te openen. In de counter kwam BOL er ook een paar keer gevaarlijk uit, maar de keeper was alert om het gevaar te smoren. Na 15 minuten werd toch het eerste doelpunt gemaakt door VIOS, maar BOL ging niet bij de pakken neerzitten en probeerde de draad weer op te pakken met dezelfde energie als hoe gestart werd. Toch werd de rust na 25 minuten gehaald met een 2-0 achterstand. Een schuiver van links in de verre hoek werd de defensie en de keeper te machtig. In de kleedkamer aan de limonade kwamen we tot de conclusie dat we het helemaal niet zo slecht deden tegen deze goede tegenstander. Waar we vaker op attenderen is dat de aanvallers mee helpen verdedigen en de verdedigers mee aansluiten in de aanval. De afstanden worden vaak te groot. Dit probeerden we te pareren in de tweede helft, maar daar kwam niks van terecht. Het leek wel of de meeste energie in de eerste helft verspeeld was, want sommige jongens lieten wel erg snel hun mannetje lopen… Dan kan het snel gaan en zo vloog gedurende de tweede helft 6 keer de bal achter Jitse, die Boaz had afgelost in het doel. Toch kwam BOL er nog steeds een paar keer goed uit en gelukkig maakte Boaz in de laatste minuut de eretreffer en bracht hiermee de 8-1 eindstand op het bord. Ook bij de penalties wilde het niet meer lukken. Blijkbaar wordt er teveel naar PSV gekeken, want van de 9 genomen penalties schoot alleen Bonne raak….. Maar goed, dat is niet zo’n ramp natuurlijk. Na vijf wedstrijden is de balans: twee keer gewonnen en drie keer verloren. En dat is eigenlijk een prima score, want dit team is ingedeeld in de eerste klasse van de JO-10. Waar andere clubs meerdere teams hebben en al selecteren, heeft BOL 1 team en draait het gewoon lekker mee! Ze geven alles en vandaag was het niet genoeg: VIOS won verdiend! Volgende week weer een nieuwe kans, uit tegen Kolping Boys.